Δες λίγο την παρακάτω εικόνα… Για την ακρίβεια δεν είναι εικόνα, ένα printscreen είναι. Οι επόμενες σελίδες του είναι ένα πολύ χρήσιμο βοήθημα που αναφέρει όλες τις επικαιροποιήσεις ενός συγκεκριμένου νόμου, κι όλες τις ενημερώσεις που έχει, συγκεντρωμένες σε μια στήλη! ΦΕΚ, υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους! Τούτο είν’ το εξώφυλλο.
Αν μιλούσαμε για ένα κράτος με σταθερότητα και κλασσική κουλτούρα, θα λέγαμε ότι σε ένα χρονικό διάστημα 30 – 40 χρόνια, θα ήταν πιθανό να έχουμε μια τέτοια λίστα με αλλαγές. Μια και θα ήταν πράγματι αναγκαίο να συμβαδίζουμε με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες μιας κοινωνίας… Εδώ όμως στην Ελλάδα, αυτός ο νόμος είναι ακόμη βρέφος, ζει μόλις 2½ χρόνια και ήδη μετρά 20 (ναι, είκοσι) σημαντικές αλλά κι ασήμαντες τροποποιήσεις!
 |
| Η λίστα σε ...μπλου-πριντ! |
Μ’ ενοχλούν οι αλλαγές στους νόμους όταν είναι τόσο πυκνές! Ειδικά οι σημαντικές! Είναι σαν να μου λένε ότι κάτι δεν τους πήγε καλά, κάτι δεν σκέφτηκαν… Μα τόσες επιτροπές, τόσοι σοφοί! Συσκέφθηκαν ή τσακωνόντουσαν; Γιατί κύριοι το αλλάζετε τόσο σύντομα;
Κι αυτή τη λίστα παραπάνω δεν φιλοτιμήθηκε να την γράψει κάποιος …αρμόδιος! Τουναντίον, ένας επαγγελματίας το έκανε σαν κι εμένα…
Πρόκειται για έναν εκ των δύο νόμων με τους οποίους δουλεύω καθημερινά και βγάζω μ’ αυτούς το ψωμί μου. Τον νόμο των αυθαιρέτων! Κι αν πω σε έναν πελάτη μου ότι αυτός ο νόμος αλλάζει για ψύλλου πήδημα μια φορά κάθε ενάμιση μήνα, λίγο περισσότερο από όσο περίπου χρειάζομαι για να κάνω μια τακτοποίηση, τότε δεν θα είμαι καλός επαγγελματίας! Ένας γκρινιάρης θα είμαι…
Ο πελάτης δεν θέλει να ακούει τέτοια, ο πελάτης θέλει σιγουριά! Θέλει τα χρήματα που θα δώσει, να τα δώσει απροβλημάτιστα!
Αν πάλι επιχειρηματολογήσω στον εαυτό μου ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνω καλός επαγγελματίας, τότε θα πρέπει να εξετάσω όλες τις τακτοποιήσεις που έχω περαιώσει εδώ και 2½ χρόνια. Για να δώ μήπως πρέπει να αλλάξω κάτι… Να σταματήσω δηλαδή για κάποιο διάστημα το εισόδημα και να ελέγξω μήπως μια από τις εργασίες μου που έκανα σωστά πιο παλιά, πρέπει τώρα να την αλλάξω για να την κάνω …σωστά! Και αυτό θα πρέπει να το κάνω διαρκώς και σε κάθε μια από τις τακτοποιήσεις που έχω ολοκληρώσει! Κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να βγάλει μια νέα εγκύκλιο!
Ας είναι, ας μην γίνω τόσο καλός επαγγελματίας!
Βαδίζω την άλλη διαδρομή, όχι της αρετής αλλά εκείνη της ανάγκης ή κατ’ άλλους της πονηριάς. Λέγομαι καλός επαγγελματίας επειδή ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά όλες τις χρονικές στιγμές των εγκυκλίων και όλες τις αλληλοαναιρούμενες διατάξεις. Τα ξέρω μάλιστα τόσο καλά που μπορώ κι εντοπίζω τα παραθυράκια! Και μπορώ και κοροϊδεύω το ίδιο το σύστημα!
Τούτο όμως δεν μπορώ να το χωνέψω, κοίτα: βγαίνει ένα ΦΕΚ στις 11 Μαρτίου, μετά άλλο ένα στις 19 Μαρτίου κι ένα ακόμα στις 30 Μαρτίου! Κι επειδή κάποιος κάτι ξέχασε, βγαίνει ένα ακόμη ΦΕΚ στις 7 Μαΐου! Του ίδιου έτους!
Είναι σαν να μου λέει: Μη δουλέψεις τέτοιες μέρες, έχουμε κορωναϊό! Άσ' το, κάτσε στ’ αυγά σου και αρχές Μαΐου ξαναπιάνεις δουλειά! Και θα σου δώκω κι εξακόσια ευρουλάκια και μια κατάρτιση μπόνους γιατί είσαι –μεταξύ άλλων- κι ακατάρτιστος!
Να διευκρινίσω κάτι: Νόμους αυθαιρέτων δεν έχουμε 2½ χρόνια μονάχα… Κλείσαμε αισίως τη δεκαετία! Με όλα τα «χρώματα» των κυβερνήσεων! Ο Ν. 4495/17 είναι ο τέταρτος στη σειρά, μετά τον 3843, τον 4014 και τον 4178! Κι αν με ρωτήσετε, κι οι άλλοι τρεις την ίδια τύχη είχαν! Και σε πολλά σημεία ο ένας αναιρεί τον άλλο! Μην πάμε πιο πίσω…
Επιθυμώ με την παρούσα να καταθέσω αλληλεγγύη σε όλους όσους συναδέλφους για τον παραπάνω λόγο δεν έχουν ακόμη περαιώσει τις παλιές τακτοποιήσεις τους! Γιατί από τότε είχαμε απορίες, ερμηνείες και αμφισβητούμενα σκοτεινά σημεία! Κι είδαμε αίφνης, με τη μια εγκύκλιο και την άλλη, να διαιωνίζεται το πώς και πότε θα περαιώσουμε. Και τελικά μπορεί μεν τα ακίνητα να τακτοποιήθηκαν, τα σχέδιά τους όμως… δεν έχουν αναρτηθεί! Δεν έχουν «ανέβει»!
Κι αν ανέβηκαν, έχωμε και τη συμπαθή τάξη των συμβολαιογράφων να σου λέει «κατέβασέ τα κι άλλαξέ τα»!!! Κι αίφνης ξαναγίνομαι κακός επαγγελματίας στα μάτια του πελάτη!
Οπωσδήποτε όμως δεν σπούδασα κάτι τέτοιο!
Σπούδασα και επαγγέλλομαι αρχιτέκτων. Κανονικά πρέπει να φτιάχνω ένα σχέδιο και με βάση τη μελέτη μου να λέω στον άλλον πώς να κατασκευάσει το σπίτι του! Εν αντιθέσει στις τακτοποιήσεις, - στη δεύτερη κατά ΤΕΕ δεκαετία της επαγγελματικής μου εμπειρίας - πρώτα ο «άλλος» κατασκευάζει (όπως να ‘ναι) και μετά πάω εγώ κι αποτυπώνω το κάθε άτεχνο σπίτι! Και κατόπιν ερμηνεύω τον νομοθέτη!
Το ίδιο είναι θα μου πεις… Υποκειμενική και η αισθητική, υποκειμενική και η ερμηνεία του νόμου!