8/3/20

Το τρένο φεύγει στις 8

Καθόταν ολομόναχος σ’ ένα παγκάκι, εκεί στο πάρκο. Δίπλα του είχε ακουμπήσει το τελευταίο τεύχος του ενός περιοδικού αυτοκινήτων. Διπλωμένο περιποιημένο, σαν να μην το είχε ανοίξει καθόλου. Κι όμως, το είχε διαβάσει ολόκληρο, το είχε ρουφήξει!

Στην αρχή ήταν αμίλητος, σκεφτικός. Μα όσο περνούσε η ώρα, παρατηρούσα την ανησυχία του, την αγωνία του. Λίγο μετά με ξάφνιασε, έσκυψε δίπλα του σαν να μιλάει δεξιά του, άνοιξε διάλογο με ένα ανύπαρκτο, έναν φανταστικό διπλανό του…

Λίγο πιο μετά... τον άκουσα να μονολογεί σαν να ρωτά: "Ναι, παιδί μου;"! Τι δυσβάσταχτο βάσανο να κουβαλούσε μέσα του άραγε...

- Μπαμπά, γιατί είναι έτσι το 8 στις πινακίδες των αυτοκινήτων;




Έχει δει το 8 στις πινακίδες αλλά θέλει να αφήσει τη φωνή εκείνη (το γιο του;) να ολοκληρώσει την ερώτησή του… 

- Τι έχει αγόρι μου; 
- Τα κυκλάκια μπαμπά, δεν κολλάνε μεταξύ τους! 
- Και δεν σου αρέσει αυτό; 
- Όχι μπαμπά, αλλιώς μας το έδειξαν στο σχολείο! Έπρεπε να ενώνεται στη μέση… 

Σιγή… Πυκνή σιγή, βαριά! Τόσο πυκνή που μπορούσες να την κόψεις με το μαχαίρι! Βαθειά ανάσα!

- Γιατί αυτός που το έφτιαξε αγόρι μου ήταν ένας απλός και ακατέργαστος "εργολάβος"... Κάποιος μονάχος του, που δεν είχε κανέναν από δίπλα του για να του πει πώς να το κάνει όμορφο! Θα έπρεπε να έχει έναν σχεδιαστή, έναν γραφίστα, κάποιον που να το σχεδιάσει σωστά… 
- Και δεν είχε; 
- Δεν είχε, σίγουρα δεν είχε! …Μάλλον θα ήταν ακριβός! 
- Ναι μπαμπά, αλλά θα είχαμε ωραίο οκτώ… 

Για την ιστορία, το οκτώ στις "καινούριες" πινακίδες είναι λάθος εδώ και 15 χρόνια! Ποιο; το οκτώ! Αυτό το σπουδαίο νούμερο!

Τι να πρωτοπεί κανείς για τη σπουδαιότητα του; Ότι είναι πρώτος αριθμός με ακέραιη κυβική ρίζα; Ότι είναι η νικητήρια μπάλα του μπιλιάρδου; Το σχήμα του "σαλίγκαρου"; Ή το νούμερο στην πλάτη του Paul Gasgoigne; 

Όταν το 8 του Paul Gasgoigne είναι πολυτιμότερο από το 9 του Osvaldo Ardilles

Από το μακρινό 2004 και μετά, όσα αυτοκίνητα είχαν τις καινούριες πινακίδες (χωρίς οκτώ) νοιώθαμε ότι ήταν ικανά να απογειωθούν στην Autobahn… Ότι μπορούσαν να αναπτύξουν πρόσθετη ιπποδύναμη, ότι αυτομάτως θα είχαμε καθαρότερους κ ταχύτερους δρόμους, συνεπείς οδηγούς και λιγότερα ατυχήματα! Μας άρεσαν οι καινούριες πινακίδες. Του κανόνα εξαιρούνταν βεβαίως, τα αυτοκίνητα που είχαν οκτώ!

Με το ελληνικό οκτώ, είναι τέτοιο το ξενέρωμα που αν κανένας φίλος παραγγείλει καινούριο αυτοκίνητο του ευχόμαστε (αμέσως μετά τα καλορίζικα) να μην έχει οκτώ στην πινακίδα του! 

- Και πως ξέρεις ότι δεν υπήρχε σχεδιαστής; 
- Δεν ήταν δα και κανένας διαγωνισμός παιδί μου, άλλωστε αν υπήρχε σχεδιαστής δεν θα το σχεδίαζε έτσι… Κοίτα το Β, βλέπεις που η μεσαία γραμμή είναι μονή; Γιατί να μην γίνεται αυτό και στο οκτώ; Δεν θα ‘ήταν καλύτερα; 
- Ναι, φυσικά! 
- Δεν ξέρω παιδί μου για ποιό λόγο θα τους ήταν δύσκολο  να ξεσηκώσουν μια απλή κι ευανάγνωστη γραμματοσειρά… Και να φτιάξουν μια σωστή μήτρα! Τόσες γραμματοσειρές κυκλοφορούν! 


Σιγή περισσότερων δευτερολέπτων… 

- Αν προσέξεις, το πρόβλημα ξεκινά από το 6 και το 9. Όποιος το σχεδίασε, το σχεδίασε με προχειρότητα, θεώρησε ότι πρέπει να είναι εντελώς ολοστρόγγυλα τα κυκλάκια. Αλλά δεν σκέφτηκε το ύψος του ψηφίου, δεν πρόβλεψε ότι το 8 θα του προέκυπτε με τα δύο κυκλάκια να μην κολλάνε! 
- Ναι, αλλά στο Β, το ίδιο πράγμα το προέβλεψε! 
- Καταλαβαίνεις τώρα ότι –όπως και στο Β– τα κυκλάκια στο 6 και το 9 θα έπρεπε να έχουν και ένα μικρό –πολύ μικρό– ευθύγραμμο τμήμα, ε; 
- Ναι! 
- Κι αν το είχαν, θα το είχε και το 8! 
- Ναι μπαμπά, αλλά δεν το έχουν! Μόνο το 5 το έχει! 

Κάπου εδώ ο μπαμπάς (αυτός που μονολογεί, ε;) θέλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο να εγκαταλείψει τη συζήτηση, κόβει όμως το μάτι του ...μικρού και συνεχίζει: 

- Βλέπεις τώρα την ασυνέπεια; Αν βάζεις στη δουλειά σου έναν κανόνα, πρέπει να τον τηρήσεις παντού! Σε όλα τα ψηφία, σε όλα τα γράμματα και τους αριθμούς. Ένας σχεδιαστής δεν θα είχε πέσει σε τόσες αστοχίες!! 
- Κι αν ο σχεδιαστής ήταν πράγματι ακριβός; Αν στο Υπουργείο δεν είχαν χρήματα να δώσουν; 
- Αυτό που ποτέ σε κανέναν δεν έχει γίνει μάθημα, παιδί μου, είναι ότι την τσιγγουνιά την πληρώνεις και την ξανα-πληρώνεις στο μέλλον πολλές περισσότερες φορές… 

Σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, στις χώρες που τις λέμε «προηγμένες», που η παιδεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, που η φινέτσα χαρακτηρίζει τους λαούς και πολλές φορές προδίδει και τα στοιχεία της κουλτούρας τους, οι «αρμόδιοι» καταλαβαίνουν την σπουδαιότητα του σχεδιαστή, του αναθέτουν να σχεδιάσει (όχι να επιλέξει) την γραμματοσειρά… 

οι γαλλικές πινακίδες
οι ιταλικές πινακίδες
οι ισπανικές πινακίδες
οι ολλανδικές πινακίδες
...η σελίδα μας εξασφάλισε μέχρι και τις αργεντίνικες πινακίδες!
Κι άλλη σιγή… Περισσότερη αυτή τη φορά! Ο μπαμπάς επιλέγει ως έσχατη λύση την αφ’ υψηλού κριτική με μπόλικη εσσάνς συμβιβασμού:

- Περίεργη ιδιοσυγκρασία έχουμε εμείς οι Έλληνες παιδί μου! Θέλεις ο καθαρός αέρας, θέλεις ότι δεν γουστάρουμε δεσμεύσεις, ίσως κιόλας επειδή -καλώς ή κακώς- δεν θέλουμε κανένα πάνω απ’ το κεφάλι μας… 
- Δηλαδή; 
- Είμαστε δηλαδή ένας λαός που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα… Έχουμε άποψη για όλα, για το πώς «έπρεπε» να είναι, για το πώς «θα ήταν» ασύγκριτα καλύτερα αν είχαμε αναμιχθεί εμείς οι ίδιοι… Αυτό κάνουμε κι εμείς τώρα! 
- Τι θέλεις να πεις μπαμπά; 

Ο μπαμπάς έχει να θυμάται ουκ ολίγες φορές, ουκ ολίγες περιστάσεις που ο Έλληνας έφτασε στο παρα-πέντε κι έπρεπε σ’ εκείνο το τελευταίο δευτερόλεπτο να επιλέξει «εκ των χειροτέρων, το μη χείρον»! 

από την κουβέντα εξαιρούνται οι πινακίδες της αστυνομίας!
- Λέω ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι για να φτάσει κάποιος να μας παρουσιάσει ένα αποτέλεσμα, το έργο του, ε, δεν μπορεί, κουράστηκε. Μπορεί να είχε τεχνικές δυσκολίες, να έπρεπε να συμβιβαστεί! Ήθελε, δεν ήθελε! Ήξερε, δεν ήξερε! Μπορούσε, δεν μπορούσε… Αλλά όταν η δουλειά του είναι τρόπον τινά καλλιτεχνική, όταν εμπεριέχει κανόνες αρτιότητας και «βγαίνει» λαθεμένη στα δικά μας μάτια, τότε όσο κι αν κουράστηκε, όσες δυσκολίες κι αν συνάντησε, εμείς τις αγνοούμε! 
- ; 
- Ε, λεβέντη μου, στην κουβέντα για το 8 δεν μπορείς να τον υπερασπιστείς! 
- Μπαμπά, τελικά όλη η αριθμοσειρά είναι χάλια... Αλλά το 8 δεν βλέπεται!!!