Ευγενής και σεμνός, ειλικρινής και μεστός…
Ο κ. Γιώργος Τριανταφύλλου μας απέδειξε την Πέμπτη το απόγευμα πως δεν είναι απαραίτητο ένας αρχιτέκτονας να δουλέψει με λίγα, συγκεκριμένα υλικά και σταθερές τεχνοτροπίες για να αποκτήσει στην καριέρα του ειδική αρχιτεκτονική ταυτότητα.
 |
άρθρωση και επεξεργασία στην αρχιτεκτονική πράξη - από την αφίσα της διάλεξης
|
Μας έδειξε πως εφαρμόζονται στο σχεδιαστήριο αλλά και στο εργοτάξιο οι αρχέτυπες αξίες της σύνθεσης, ο σεβασμός και η ένταξη στο τοπίο, στο δομημένο ή αδόμητο περιβάλλον. Είδαμε μια μεγάλη συλλογή έργων και ιδεών. Είδαμε μια κατοικία στο δάσος της Ευρυτανίας και ένα κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας. Είδαμε αρχαιολογικούς χώρους και σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις. Όλα εξ’ ορισμού διαφορετικά μεταξύ τους, όλα όμως δουλεμένα με την ίδια ευαισθησία. Με την ίδια αφοσίωση τόσο στη λεπτομέρεια όσο και στο όλο. Μια ευαισθησία που πηγάζει από το ευγενές του χαρακτήρα του και τη συνέπεια του μολυβιού του.
Η διάλεξη ξεκίνησε με μια ομολογουμένως «γεμάτη» περιγραφή των ευρέως διαδεδομένων οικοδομικών υλικών. Και με μια παράλληλη αναδρομή στις παιδικές μνήμες. Μνήμες που έγιναν εναύσματα και συνοδεύονταν από εξαιρετικής ποιότητας φωτογραφίες του προσωπικού του αρχείου. Εξαρτήματα, λεπτομέρειες, διηγήσεις, εμπνεύσεις… Μας συνεπήρε με τις περιγραφές του και μας οδήγησε στο αρχιτεκτονικό έργο του… Τον θαυμάσαμε για τον τρόπο με τον οποίο μας οδήγησε, με τον τρόπο που αγάπησε το κάθε έργο, με το κριτήριο που επέλεξε το κάθε υλικό. Με τον τρόπο που εργάστηκε.
Όχι πως δεν θα μπορούσε να διαλέξει –σημειακά ή στιγμιαία– άλλο υλικό, άλλο χρώμα, άλλη τεχνική. Δεν διεκδίκησε καμία μοναδικότητα, αντιθέτως (και προς τιμήν του) δεν δίστασε να παραδεχτεί ότι πειραματίστηκε ουκ ολίγες φορές κι ως γνήσιος καλλιτέχνης αναθεώρησε τις επιλογές του.
Το απόγευμα της Πέμπτης βρέθηκε στο αμφιθέατρο του Πνευματικού κέντρου του Δήμου Αθηναίων όλη η «αφρόκρεμα» της ακαδημαϊκής αρχιτεκτονικής για να παρακολουθήσει τον Γιώργο Τριανταφύλλου. Οι κορυφαίοι αρχιτέκτονες στην Ελλάδα, εκείνοι για τους οποίους έχουμε διαβάσει τα βιβλία τους (κι όσοι ήμαστε τυχεροί τους είχαμε κάποια στιγμή καθηγητές) στη συζήτηση που ακολούθησε κατέθεσαν μονάχα σεβασμό και ειλικρινείς ευχαριστίες. Σε έναν ακαδημαϊκό που δεν είναι ακαδημαϊκός!
Κι έβλεπες μονάχα χαμόγελα! Όλοι έφυγαν χορτασμένοι από την ποικιλία εικόνων, σχημάτων και μορφών…
Τον ήξερα μέχρι χθες μόνο μέσω των blogs και των κοινωνικών δικτύων. Είχα ακούσει πολλά γι’ αυτόν αλλά δεν είχαμε γνωριστεί… Κι όταν δώσαμε τα χέρια κατάλαβε αμέσως ποιος ήμουν!
Είχα την περιέργεια να δω αν ο τρόπος που γράφει θα επηρεαζόταν από τη χροιά της φωνής του, αν θα μεταβαλλόταν όταν θα γινόταν προφορικός λόγος! Το αποτέλεσμα ήταν τέτοιο που από σήμερα θα συμβαίνει το αντίθετο! Από σήμερα θα διαβάζω τα κείμενα του έχοντας στο μυαλό εκείνο τον λόγο του που μας συνεπήρε. Τώρα πια, τα κείμενά του θα είναι πολύ διαφορετικά! Θα έχουν τα δικά του χρώματα!
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Τριανταφύλλου!