Πούλησα προσφάτως ένα σπίτι… Ένα διαμέρισμα! Τώρα πια έχω αποκτήσει μια ασύγκριτη εμπειρία δίχως προηγούμενο. Από τις γνώσεις που αποκόμισα αισθάνομαι μια ολοκαίνουργια εσωτερική πληρότητα, νοιώθω ότι έχει ανοίξει διάπλατα μπροστά μου μια υπερμεγέθες τουρνικέ γνώσης. Ατερμόνως περιστρεφόμενο!!!Όχι, δεν πρόκειται για τις τρεχάλες στις κατά τόπους υπηρεσίες. Δεν αφορά τις συναναστροφές με δημόσιους υπαλλήλους κάθε καρυδιάς, ούτε την αναμονή στις ουρές. Αυτή η γνώση, η αστείρευτη πηγή πανάκριβων μαργαριταριών αφορά τη συμπαθή τάξη των συμβολαιογράφων! Τα παρακάτω συνέβησαν όσο αυτός ο κλάδος περίμενε μια εγκύκλιο για τον υπολογισμό του φόρου υπεραξίας που τους είχε λανσάρει το υπουργείο Οικονομικών… Τεσσεράμισι μήνες καθόντουσαν, μουρμουράγαν, ψειρίζανε και περιμένανε. Μάλιστα, όσο περιμένανε βάλθηκαν να μου σπάσουν τα νεύρα!
Τελικά το κατάφερε ένα και μόνο -πλην φωτεινό μέλος του κλάδου, μια αφοπλιστικά «συγκαμένη» συμβολαιογράφος κάπου στον Πειραιά!
Μπορεί να μην έχω άλλο σπίτι να πουλήσω πια, έχω όμως να μοιραστώ την εμπειρία!
Αυτή η συμβολαιογράφος δεν μπορούσε να κατανοήσει ότι 5ος όροφος και Α’ εσοχή (κατά τον παμπάλαιο ΓΟΚ) μπορεί και να είναι το ίδιο. Συνηθίζεται… Ζητούσε επιμόνως να αναφέρεται ο όροφος ως Α’ εσοχή κι επ' ουδενί ως 5ος! Και ως εκ τούτου να διορθωθούν όλες οι δηλώσεις των αυθαιρέτων. Και οι κατόψεις! Πάλεψα… Προς τούτο μέχρι και υπογεγραμμένη τεχνική έκθεση της υπέβαλλα για να είναι ασφαλής η επεξήγηση. Α, και δεν δεχόταν τίποτε εντός παρενθέσεως! Στο κάτω-κάτω της γραφής όταν σε ρωτάνε σε ποιόν όροφο μένεις, τι απαντάς; Στην Α’ εσοχή δεν λες;(!)Της υποσχέθηκα ότι στο επόμενο εξάμηνο θα της εξηγούσα τη διαφορά μεταξύ βατού δώματος και εξώστη!
Αυθαίρετο είπα; Ναι! Το διαμέρισμα είχε ένα αυθαίρετο τμήμα ως παλιά αμαρτία, μεταφερόμενη μέχρι τις μέρες μας. Αφού το διαμέρισμα προερχόταν από κληρονομιά, εκείνο το αυθαίρετο ξύλινο δωματιάκι, που βρισκόταν στο βατό δώμα του διαμερίσματος, έπρεπε να το κληρονομήσω γιατί ...δεν το είχα κληρονομήσει (!). Το αυθαίρετο τμήμα δεν είχε ιδιοκτήτη ακόμη κι αν το σχέδιο που της παρείχα έδειχνε ξεκάθαρα ότι προς εκείνο το δωματιάκι δεν υπήρχε καμία άλλη πρόσβαση πλην της δικής μου ιδιοκτησίας. Η …λύση που μου προτάθηκε ήταν να συσταθεί νεότερη πράξη αποδοχής κληρονομιάς (νέο συμβόλαιο κι ας είχε παρέλθει δεκαπενταετία, κι ας είχα δηλώσει παλαιότητα από τότε που ήμουν αβάπτιστος) για αυτά τα επιπλέον μέτρα. Ναι, μου προτάθηκε… μήπως και μου άρπαζε κανένα πεντακοσαρικάκι ακόμη…Σημ.: το παραπάνω είναι ένα διαρκές ζήτημα και μάλιστα για πολλούς συμβολαιογράφους. Θεωρούν κοινόχρηστο έναν αυθαίρετο εξώστη σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας ή ένα βατό δώμα επί εσοχής εφόσον σε κανένα συμβόλαιο δεν δίνεται αποκλειστική χρήση!
Το κατάφερα το παραπάνω! Αντί νέου τίτλου λοιπόν –στου οποίου το άκουσμα κατέβαλα παροιμιώδη προσπάθεια για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου– οδηγήθηκα στην οικεία Δ.Ο.Υ. για να πληρώσω τον αναλογούντα φόρο αποδοχής κληρονομιάς. Σε συζήτηση με την αρμόδια υπάλληλο έγινε αντιληπτό ότι η συμβολαιογράφος μπουρδούκλωσε τους συντελεστές και υπολόγισε εσφαλμένα (περισσότερο) την αντικειμενική αξία συνεπώς και τον αναλογούντα φόρο που έπρεπε να καταβάλλω. Ευτυχώς διόρθωσα το λάθος (της), σκεφτόμουν όμως όλους εκείνους που δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο εγώ και δεν βρήκανε πότε το αντίστοιχο λάθος… Εκείνους που πλήρωσαν τους «λάθος» φόρους ά-κλαυτα, α-βασάνιστα, α-βάδιστα.Η απόκρισή της στο άκουσμα αυτών και στο γεγονός ότι προέκυπτε λάθος 700 περίπου ευρώ –τα οποία δεν βρίσκεις τυχαία στο δρόμο- ήταν «α, καλά…» κι αυτό με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν την πολύ-ένοιαζε…
Για κάποιο περίεργο λόγο οι συμβολαιογράφοι –ως επαγγελματίες που κουβαλάνε βαριά ευθύνη με την ολοστρόγγυλη σφραγίδα τους- μεταφέρουν copy-paste –κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα- ό,τι διαβάζουν σε παλαιότερους τίτλους. Αποτέλεσμα; Στην ίδια σελίδα, και ακριβέστερα στην ίδια παράγραφο του τίτλου που τελικά συντάχθηκε, να αναφέρεται ότι το μήκος της πρόσοψης του κτιρίου είναι σήμερα 15,60 μ. αλλά ταυτόχρονα λαμβανομένου υπ’ όψιν έτερου τίτλου είναι (και) 15,90 μ. Όχι κατόπιν νεοτέρας μετρήσεως, όπως είθισται στα τοπογραφικά, όχι κάτι ανάμεσα στο ένα και στο άλλο... αλλά και τα δύο μεγέθη ταυτόχρονα!! Αποδεχόμαστε δηλαδή ως συνηγορούντες στο τελικό κείμενο του τίτλου εκείνα τα κείμενα που αντιγράφονται από ένα τίτλο του 1970 και ταυτόχρονα από έναν άλλο του 1972, αποδεχόμαστε επιπλέον να έχουν επίσημη ισχύ και τα δυό αλλά δεχόμαστε κιόλας οτι μπορούν να μην συμφωνούν μεταξύ τους... Για τον ίδιο συμβολαιογράφο είναι απαράδεκτο να μετρήσει –σήμερα- ένας μηχανικός με την κορδέλα του και να πάρει την ευθύνη!Στην ίδια παράγραφο –ακούστε το …συμβαλλόμενοι- το οικόπεδο το 1970 συνόρευε βόρεια (αρκτικώς) με το διπλανό του ενώ το 1972 είχε αλλάξει ο προσανατολισμός κατά κάποια αδιευκρίνιστη γωνία αφού το οικόπεδο συνόρευε με το διπλανό του βορειο-ανατολικώς. Θα ήταν μάλλον τότε με τους σεισμούς που 'γιναν όλες αυτές οι αλλαγές…
"Δεν λέει υπεύθυνη" μου είπε...
Της υπέβαλα και σχέδιο κάτοψης! Και το σχέδιο αυτό ήταν το ίδιο που πρόκειται να υποβληθεί στο ηλεκτρονικό σύστημα αυθαιρέτων του ΤΕΕ. Τούτο όμως έπρεπε να αναφέρεται στη δήλωση του μηχανικού. Η οποία κατά το θράσος ή την δύναμη της τυποποιημένης συνήθειας της συμβολαιογράφου πρέπει απαραιτήτως να αναγράφεται ότι είναι και «υπεύθυνη»! Υπεύθυνη δήλωση λοιπόν και ουχί δήλωση σκέτη…
Κατ’ απαίτηση της μάλιστα αφού ως μηχανικοί –και οι πέτρες το γνωρίζουν- αν δεν το δηλώσουμε καθιστάμεθα αυτοδίκαια ανεύθυνοι!
Θυμίζω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ότι στο συγκεκριμένο συμβόλαιο ενήργησα ως πωλητής αλλά και ως μηχανικός. Αλλά τελικά τον παραλογισμό που απορρέει αυτού δεν τον απέφυγα. Τη στιγμή την ιερή, την ώρα των υπογραφών κλήθηκα να υπογράψω υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη (εμού, του εαυτού μου) ότι έλαβα γνώση και αποδέχομαι τα αναφερόμενα στην τεχνική έκθεση που συνέταξε ο μηχανικός (ο εαυτός μου). Για να βεβαιωθεί τούτο και να διασφαλίζεται η αφεντιά της έπρεπε η υπεύθυνη δήλωση (του ιδιοκτήτη) να έχει –ξανα- copy-paste το κείμενο της τεχνικής έκθεσης (του μηχανικού) που υποβάλλεται στα αυθαίρετα και που αναγνώσθηκε προηγουμένως και στον τίτλο…Δηλώνω λοιπόν "υπευθύνως" ότι έλαβα γνώση και αποδέχομαι όσα δηλώνω…
Έξι διαφορετικά σημεία, έξι συναπτοί παραλογισμοί! Όλα τα παραπάνω χρεώνονται σε πραγματικό και υπαρκτό πρόσωπο και δεν αποτελούν απόρροια της φαντασίας. Κι αν της τα αρνιόμουν;
Συνδιαλέγομαι με συμβολαιογράφους σε τακτική βάση. Με πολλούς και διάφορους. Έχω συναντήσει ικανούς (-ες) αλλά έχω «κακοπέσει» και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις. Δυστυχώς οι «περιπτώσεις» αυτές πλειοψηφούν κι αυτό είναι απόρροια της ευθυνοφοβίας. Μα, κι εγώ σαν μηχανικός ευθύνη παίρνω… Κι ο γιατρός, κι ο δικηγόρος… Όλοι μας…
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Κι ας μην προκαλούμε την κοροϊδία!