Εν έτει 1990 η αρχιτεκτονική στην Ελλάδα ήταν ελάχιστα ως μηδενικά προβεβλημένη. Κανείς δεν ήξερε τι κάνουν οι αρχιτέκτονες, ποιο το έργο τους και ποια η προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο. Εκείνο τον καιρό το internet δεν υπήρχε και η δημοσιοποίηση ενός θέματος προσφερόταν μόνο από δυο κρατικά τηλεοπτικά κανάλια, τον τύπο και το ραδιόφωνο. Κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν διαθέτει εκπομπή για την αρχιτεκτονική και οι αναφορές για το έργο των αρχιτεκτόνων στην Ελλάδα και τον κόσμο αφήνουν παγερά αδιάφορους σταθμούς και κοινό. Το ίδιο ισχύει και για τους αρκετούς πρωτόβγαλτους ραδιοφωνικούς σταθμούς οι οποίοι τότε βαδίζουν τα πρώτα βήματα της ιδιωτικής τους πορείας…
Θεωρώντας τα «Αρχιτεκτονικά θέματα» και τα «Θέματα χώρου και τεχνών» ακαδημαϊκού περιεχομένου εκδόσεις, ετήσιες δε και με τέτοιο κόστος που ακόμα και σήμερα νοιώθεις ότι αγοράζεις βιβλίο κι όχι περιοδικό, στον τύπο τότε υπάρχουν τρία μηνιαία (ή και πολύ-μηνιαία) περιοδικά που ασχολούνται με παρεμφερή ύλη. Το «Ιδέες και λύσεις για το σπίτι» και η «Κατοικία», περιοδικά που ασχολήθηκαν κυρίως με τη διακόσμηση με μάλλον «ρουστίκ» χαρακτήρα. Τρίτο της παρέας ήταν το «Ιδανικό σπίτι». Τα περιοδικά αυτά αποτέλεσαν τότε έναν σοβαρότατο άξονα αναφοράς για όποιον ήθελε καινούρια έπιπλα ή χρώματα στους τοίχους. Αλλά μέχρι εκεί! Αντικείμενό τους ήταν μόνο η διακόσμηση μια και σπανίως δημοσιευόταν εξωτερική φωτογραφία κτιρίου ή έστω κάποια κάτοψη…
Ώσπου στο τεύχος 40 (Δεκέμβριος, Ιανουάριος και Φεβρουάριος του 1990) της «Κατοικίας» πρώτο-εμφανίζεται ειδικό ένθετο για την αρχιτεκτονική. Με σκληρές μπεζ ματ σελίδες θέλοντας να δώσει διαφορετική χροιά και σπουδαιότητα στα λεγόμενα. Το ένθετο δημοσιευόταν (απ’ όσο θυμάμαι) για αρκετά συνεχή τεύχη. Σ’ εκείνο το πρώτο ένθετο (ο γνωστός σε εκείνες τις φουρνιές φοιτητών) κ. Νίκος Χολέβας γράφει για τους αδελφούς Μπίρη. Για το έργο τους με ευρεία αναφορά στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης και το υπόσκαφο Συνεδριακό Κέντρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Μιλά για τους (τότε) αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και τα (τότε) συντεχνιακά συμπλέγματα που δεν άφηναν τους νέους έλληνες αρχιτέκτονες να …αναδείξουν το έργο τους και να διεκδικήσουν τα δικαιούμενα!
Παρατίθεται όλο το (9 σελίδων) αφιέρωμα 22 χρόνια μετά. Για να θυμηθούν οι παλιοί μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές του κ. καθηγητή Χολέβα, αλλά και να καταλάβουν οι νεότεροι, ποια ήταν η αντιμετώπιση του κόσμου για τους αρχιτέκτονες τότε… Και πόσο κλειστά και δύσκολα ήταν τα πράγματα (κι ας παραπονιόμαστε σήμερα...) Και για να θαυμάσουμε την εξαιρετική επιμέλεια του ίδιου του καθηγητή στον τρόπο παρουσίασης (με εκείνα τα μέσα…)
Η δουλειά μας κάνει κύκλους. Όπως κι η ζωή μας... Και τώρα είναι στα κάτω της, στα πολύ κάτω. Όπως και τότε...
Και τότε ανέβηκε... και σήμερα θα πάρει πάλι την ανηφόρα!
Θυμάμαι τον πατέρα μου, κάποια μεσημέρια, να έρχεται από τη δουλειά με ένα τεύχος στη μασχάλη. Εγώ, μαθητής γυμνασίου ακόμα, το ξεφύλλιζα… Τα τρία περιοδικά δεν έχουν αντέξει μέχρι σήμερα. Ίσως κανένα από αυτά εμφανίζεται σαν ένθετο σε καμία Κυριακάτικη εφημερίδα… ή που και πού! Κι η ύλη του είναι απλά για να δικαιολογήσει την παρουσία του… Αν είχαν αντέξει θα μιλούσαμε για πρωτοφανές κατόρθωμα. Δεν θα μπορούσαν να έχουν αντέξει την επίθεση του ηλεκτρονικού τύπου και ακόμη περισσότερο όταν αναφέρονται σε ειδικό αντικείμενο. Ένα αντικείμενο το οποίο θα παρακολουθήσουν μόνο οι επαγγελματίες και περιοδικά όσοι ενδιαφέρονται για ανακαίνιση της κατοικίας τους και ψάχνουν …καμία ιδέα.