29/8/11

Για λίγο... έγινα πάλι παιδί!



Σε κατάστημα παιδικών επίπλων στο Χαλάνδρι, ανακαλύφθηκε σήμερα πομολάκι-φετίχ! Μια ξύλινη μπαλίτσα του μπάσκετ, όχι παραπάνω από δυόμιση εκατοστά διάμετρο που βιδώνεται στην ξύλινη επιφάνεια.

Μετά από κοντινή παρατήρηση είναι βέβαιον ότι πρόκειται για χειροποίητη δουλειά επιπλοποιού. Δεν είναι προϊόν τόρνου, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί ράσπα και γυαλόχαρτο. Ειδικά ο χρωματισμός του είναι αξιοζήλευτος! Φαντάζεται κανείς τον τεχνίτη να ζωγραφίζει με μεράκι και λεπτότητα τις γραμμές χωρίς να του ξεφεύγει καμία! Είναι ολοφάνερο ότι είναι βαμμένο με πινέλο και όχι από μηχανή.



Μας έλεγαν ότι ο αρχιτέκτονας ασχολείται μ’ ένα σπίτι από τις εκσκαφές μέχρι τα πόμολα. Είναι αρχιτεκτονική τα πόμολα; Δεν ξέρω… Νομίζω ότι τέτοια πόμολα (όσο κι αν ζηλεύω αυτόν που το σκέφτηκε) ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για τη διακόσμηση.

Όσο για το κόστος, αν αγοράσεις από εκείνο το κατάστημα τη συρταριέρα ή το κομοδίνο, ή το γραφείο, οι μπαλίτσες έρχονται ως δώρο! Αν τις επιλέξεις. Που σίγουρα θα τις επιλέξεις! Εκτός αν διαλέξεις τις κλασσικές πορτοκαλί. Αμερικανιά; Ναι! Αλλά ωραία αμερικανιά…

Προσωπικά παρήγγειλα κανα-δύο ακόμα! Για προσωπική χρήση!

Όταν έφυγα πια απ' το κατάστημα, και για όλη την υπόλοιπη ημέρα έκανα σαν μικρό παιδί, σαν το γιό μου οταν του φέρεις καινούριο παιχνίδι... Διότι εμείς οι αντρες πρέπει να γινόμαστε που και που παιδιά! (Παρεπιπτόντως η συγκεκριμένη μπάλα είναι αμερικάνικης επινόησης. Συγκεκριμένα είναι η πέμπτη μπάλα σε κάθε ένα από τα πέντε stands του διαγωνισμού τριπόντων των All Star Games. Κάθε εύστοχη βολή με την "έγχρωμη μπάλα" δίνει διπλό πόντο)