Τότε, σαν λαός, σαν κοινωνία, είχαμε ιδανικά… Σήμερα τα ιδανικά λείπουν. Τότε είχαμε αλληλεγγύη και μας ένοιαζε το βάσανο του συγγενή, του γείτονα, του φίλου… Σήμερα κλεινόμαστε στα δικά μας βάσανα, κι όσο δεν μπορούμε –εκ των πραγμάτων- να βρούμε τη λύση, δεν υπάρχει χώρος για την έννοια του διπλανού!
Όταν οι κοινωνικές δομές έχουν καταρρεύσει, όταν η ίδια η κοινωνία, αυτόνομα, δεν έχει καμία συνοχή, τότε ίσως και οι πολιτικοί να μην χρειαστεί τελικά να "την κάνουν" από την ταράτσα με εκείνο το ελικόπτερο...
Αλήθεια, όταν έρθει η επανάσταση, τι θα συναντήσει;
Αλήθεια, όταν έρθει η επανάσταση, τι θα συναντήσει;
Πρωτοβλέπω, μικρός, αποσπάσματα από την ταινία-ντοκουμέντο του Ζυλ Ντασέν «η Δοκιμή» (1974), για την αντίσταση κατά της χούντας στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα την αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σχεδόν ερασιτεχνική η παραγωγή με τη συνδρομή γνωστών καλλιτεχνών, παγκοσμίου φήμης. Στην ταινία αυτή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το βίντεο με την είσοδο του Πολυτεχνείου και ο κάμεραμαν που τράβηξε το ιστορικό πλάνο.
Ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος αναπαριστά την παρουσία του στο Πολυτεχνείο για τις ανάγκες της ταινίας. Μ’ έχει στοιχειώσει από τότε, από μικρό η στιγμή της εισόδου των τανκς… Πως αυτή σημειώνεται μόνο με ένα πονεμένο βλέμμα, μόνο με ένα κρότο. Κατά τη διάρκεια της έντονα πολιτικοποιημένης περιόδου της μεταπολίτευσης που ακολούθησε την πτώση της χούντας το 1974 το ενδιαφέρον του κοινού είχε επικεντρωθεί στο πολιτικό τραγούδι και το ροκ είχε περάσει στο περιθώριο. Το τραγούδι όμως που ακούγεται, το άκρως πολιτικό Παπαντόπ ντοπ ντοπ φέρει το σύνθημα:
Ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος αναπαριστά την παρουσία του στο Πολυτεχνείο για τις ανάγκες της ταινίας. Μ’ έχει στοιχειώσει από τότε, από μικρό η στιγμή της εισόδου των τανκς… Πως αυτή σημειώνεται μόνο με ένα πονεμένο βλέμμα, μόνο με ένα κρότο. Κατά τη διάρκεια της έντονα πολιτικοποιημένης περιόδου της μεταπολίτευσης που ακολούθησε την πτώση της χούντας το 1974 το ενδιαφέρον του κοινού είχε επικεντρωθεί στο πολιτικό τραγούδι και το ροκ είχε περάσει στο περιθώριο. Το τραγούδι όμως που ακούγεται, το άκρως πολιτικό Παπαντόπ ντοπ ντοπ φέρει το σύνθημα:
Κι εκείνος που σωπαίνει θα χαθεί…
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1980 σε Συναυλία Γιάννη Μαρκόπουλου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού το τραγούδι ακούγεται ξανα…
Στο Ηρώδειο!
Το ψηλόλιγνο παλικαράκι που απαγγέλλει εμβόλιμο ένα ποίημα είναι ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο οποίος εκείνο το διάστημα συνεργαζόταν με τον συνθέτη… Οι συναυλίες αυτές, μαγνητοσκοπήθηκαν και ηχογραφήθηκαν αλλά κυκλοφόρησαν μόλις το 1990.
Το εμβόλιμο ποίημα είναι η "Ονειρική φαντασία" του Δημήτρη Βάρου.
Όπως κι ο ηλεκτρικός Θησέας… Δέστε εδώ
Μόνο ένα παγωμένο αγέρι
ξαγρυπνά στους δρόμους,
προσμένοντας καρτερικά τον ήλιο.