Είναι Τετάρτη απόγευμα, εκει κατα τις 9 που κάθομαι να δω λίγη τηλεόραση, πέντε λεπτά περίπου γιατί τόσο είναι το μέγιστο που μου επιτρέπει ο γιος μου. Στο κρίσιμο αυτό πεντάλεπτο προλαβαίνω να περάσω από δύο κανάλια που παίζουν ανταγωνιστικά reality. Ποιος θα κάνει την καλύτερη ανακαίνιση κατοικίας. Από τη μια ο αρχιτέκτονας και απ’ την άλλη η διακοσμήτρια! Ικανό το πεντάλεπτο για να καταλάβεις όλη την εκπομπή…
Έχει μεγάλη σημασία να παρατηρούμε πίσω από αυτό που φαίνεται, να βλέπουμε περισσότερα από αυτά που θέλει μια εκπομπή να μας παρουσιάσει... Το τελικό προϊόν μιας εκπομπής στην τηλεόραση είναι μελετημένο και υλοποιημένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια...
Η εκπομπή της διακοσμήτριας από τη μια ώρα που διαρκεί, τα 45 λεπτά αναλώνεται σε όλη τη μιζέρια που πρέπει να έχει ένα σωστό reality! Από τον εκφωνητή ως το επιτελείο της και από τους μαστόρους μέχρι τη γειτονιά ολόκληρη, παρακολουθώ ένα ανελέητο κυνηγητό για το ποιος θα εκθειάσει καλύτερα το δράμα της οικογένειας. «Ζούσατε σε αυτή την κατάσταση, ε;» θα ρωτήσει απορημένη η διακοσμήτρια για να πάρει την αμήχανη απάντηση του ταλαίπωρου μπαμπά ο οποίος κατά τα άλλα μπορεί να πάρει μια πέτρα και να τη στύψει μέχρι να βγουν κουκούτσια! Την ίδια στιγμή η κάμερα θα τρέξει γύρω-γύρω την κουζίνα και θα γράψει ατέχνως ξηλωμένα καλώδια και ατυχώς ξεχαρβαλωμένους μεντεσέδες… Έτσι περιγράφουμε επιτυχώς το δράμα αλλά δυστυχώς από ουσία ...τίποτα. Ποια είναι η ουσία; Μα η ίδια η κατασκευή. Τι; Όχι;
Η αρχική σύσκεψη με το επιτελείο είναι στυλιζαρισμένη οι οδηγίες στον εργοδηγό είναι τυπικές κι εκεί αρχίζει και η καζούρα… «Μην ανησυχείς, σε έχουμε απογοητεύσει ποτέ;» Μια βόλτα μέχρι το Praktiker και μια απ’ το ξενοδοχείο που διαμένει η ανυπόμονη οικογένεια. Καμία άλλη συμμετοχή. Και πίσω στο σπίτι μένουν ο εργοδηγός και όλοι οι υπόλοιποι να τελειώσουν τη δουλειά. Χωρίς καμία προβολή της ίδιας της δουλειάς… Ώσπου φτάνει το τέλος της εκπομπής και η δυναμική παρουσία της παρουσιάστριας εξαντλείται στο να ελέγξει την κουζίνα και εαν τα φώτα αναβοσβήνουν.
Ο αρχιτέκτονας από την άλλη, ξεκίνησε από δύο δωμάτια, έχει φτάσει πια να ανακατασκευάζει όλο το σπίτι και πλέον η δουλειά που κάνει, συγκριτικά πάντα με τον «αντίπαλο», είναι περισσότερο εστιασμένη στον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι δουλειές παρά στο δράμα. Όταν βέβαια ξεκίνησε, τα πράματα ήταν δύσκολα… Το διαθέσιμο κεφάλαιο του καναλιού ήταν αρκετό μόνο για δύο δωμάτια. Κι έτσι απλά ξεκινούσε η χαρά της γυψοσανίδας… Και προφανώς ο ιδιοκτήτης επέλεγε το υπνοδωμάτιο και το καθιστικό. Και φτάναμε στο παράδοξο το ανδρόγυνο να έχει μια ολοκαίνουρια μοντέρνα κρεβατοκάμαρα και τα παιδάκια δίπλα να μένουν στο αχούρι! Γιατί είχαμε επιλέξει να φτιάξουμε το καθιστικό… Ο σπόνσορας θα έφερνε και την επίπεδη τηλεόραση…
Πέρασε ο καιρός, η εκπομπή άλλαξε κανάλι, βρήκε περισσότερο χρήμα και φτιάχνει όλο το σπίτι. Από μέσα βέβαια! Γιατί απ’ έξω βάφουμε, φυτεύουμε, άντε καμία πέργολα και κανένα φώς… Δεν αναρωτήθηκε κανείς γιατί; Γιατί λ.χ. δεν μπορεί να κλείσει μια πόρτα, να ανοίξει ένα παράθυρο, ή ακόμα και να προσθέσει και έναν όγκο… Μα γιατί υπάρχει και η πολεοδομία στη μέση! Αν χρειαζόταν να περάσει ΕΠΑΕ για ένα παράθυρο τότε καήκαμε! Και όποτε έχουμε δουλέψει και τον κήπο, φροντίζουμε οι ιδιοκτήτες να επιστρέψουν βραδάκι για να ανάψουμε και τα προβολάκια. Εκεί που το καλοκαιράκι θα κάνουν πάρτι τα κουνούπια. Το μόνο που οφείλω πάντως να ομολογήσω είναι πως μετά από ένα τάληρο χρόνια στο γυαλί, τις ατέλειές του έχει μάθει και τις κρύβει μια χαρά!
Μην ξεγελιόμαστε επειδή κι ο ένας κι ο άλλος έχουν 12.000 και 15.000 αιτήσεις για να φτιάξουν σπίτια. Ποιος δεν θα ήθελε να του φτιάξουν το σπίτι τσάμπα; Κι ας έχει μερικούς σπόνσορες. Κι ας ξεφτιλιστεί και λιγάκι μπροστά στο γυαλί. Μπρός στα κάλλη τι ειν’ ο πόνος!
Οπωσδήποτε η κουβέντα έχει να κάνει με την εκπομπή και πώς αυτή φτάνει στα μάτια. Δεν έχει να κάνει με πρόσωπα. Περισσότερο έχει να κάνει με την πολιτική του καναλιού και τις αποφάσεις που παίρνονται. Και που προφανώς και ατυχώς στιγματίζουν και τα πρόσωπα που βγαίνουν μπροστά. Αλλά πάλι αυτή είναι η επιλογή του καθενός.
Λοιπόν; Ποιος ήταν ο μάγκας; Θα μου πεις μάγκας με δανεικές πλάτες… Ναι, αλλά αφού το τελικό αποτέλεσμα έχει σημασία, τότε ναι, μάγκας όπως κι αν έχει… Μάγκες πιο σωστά είναι οι Αμερικάνοι! Οι λεβέντες του Extreme Makeover Home Edition. Μπορεί να απευθύνονται σε πολύ περισσότερο κοινό, άρα περισσότερα τα έσοδα από διαφημίσεις και σπόνσορες, συνεπώς περισσότερο budget για την οικοδομή. Μια εβδομάδα κι αυτοί αλλά το ξεκινούσαν από κατεδάφιση, όχι αποξηλώσεις… Γινότανε το οικόπεδο ταψί και έφτιαχναν από την αρχή τα πάντα. Χωρίς σκυροδέματα βέβαια που απαιτούν χρόνο, αλλά εκεί βλέπεις δεν έχουν σεισμούς… Δεν τους νοιάζει. Το σπίτι όμως δεν είναι 70 και 80 τετραγωνικά. Μιλάμε για ολόκληρη έπαυλη που μπορεί να φιλοξενήσει ένα τάγμα! Άσε που τα ζητήματα των πολεοδομιών έχουν μικρότερη διάρκεια και είναι λυμένα δυο τρεις μήνες πριν. Και όταν έμπαιναν μέσα να δουλέψουν έπαιρναν τα εργαλεία στα χέρια, φορούσαν τα κράνη και λουζόντουσαν στο πριονίδι όλοι! Τις αμερικάνικες υπερβολές δεν τις απέφευγαν βέβαια, αλλά άμα το σηκώνει η κουλτούρα θα το παίξεις, δεν θα το παίξεις;