Σέβομαι αυτόν που με πληρώνει για να του κάνω κάποια δουλειά. Σέβομαι και τα ίδια τα χρήματα που μου δίνει. Γιατί είναι η δουλειά που κάνει τον άνθρωπο...Έτσι όταν η πολεοδομία στη Λ. Συγγρού δεν λειτουργούσε, υπήρξαν πολλοί που κατανόησαν την εξήγησή μου και αποφάσισαν να κάνουν λίγη ακόμα υπομονή. Όπως κι εγώ άλλωστε. Στο κάτω-κάτω αγχωνόμουν για μια κατάσταση για την οποία δεν ήμουν ούτε υπεύθυνος, ούτε αρμόδιος.
Φαίνεται όμως ότι εκείνο το ζευγάρι στο Βύρωνα δεν το κατάλαβε. Δεν πείσθηκε από όσα τους μετέφερα από το μέτωπο. Και είχαμε φωνές και προσβολές. Είχαμε βιασύνη για εκείνο τον ρημάδι τον ημιυπαίθριο που το πρόστιμο περίμενε πληρωμένο τόσο καιρό για την περαίωσή του.
Και αφού σέβομαι τη δουλειά για την οποία είχα προ-πληρωθεί, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να προτείνω να πάνε οι ίδιοι να αντικρύσουν και να αντιμετωπίσουν το …τέρας! Αντέτεινα λίγη ακόμα υπομονή όπως είχα συμβουλέψει κι άλλους. Μάταια…
Ο καιρός πέρασε, η πολεοδομία λειτούργησε (μέχρι την επόμενη διακοπή) και έσπευσα να περαιώσω τον ημιυπαίθριο. Έξοχα! Την ίδια ημέρα κιόλας παρέδωσα το χαρτί στο ζευγάρι. Έδωσα μάλιστα σαφή οδηγία να το φυλάξουν σαν τα μάτια τους, μαζί με τα συμβόλαια του σπιτιού. Οι καιροί είναι περίεργοι και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
«Θα το βγάλω και φωτοτυπία και θα το επικυρώσω!» έτεινε η κυρία. «Δεν χρειάζεται» λέω, λες και θα το έβγαζε περιφορά στην υπόλοιπη πολυκατοικία και τη γειτονιά, «μόνο φυλάχτε το, μην το χάσετε», «όχι, όχι, θα το επικυρώσω…». Με ευχαρίστησε και μάλιστα ζήτησε συγνώμη για εκείνη την παλιά ένταση. Περασμένα ξεχασμένα… Ώσπου μετά από κανα-δυο μέρες χτύπησε το τηλέφωνο.
Πήγε να το επικυρώσει, και ο λεβέντης στο γκισέ δικαιολόγησε τα χρήματα της ημέρας… Άρπαξε τη σφραγίδα του γνήσιου φωτοαντίγραφού και σε μία στιγμή υπερβάλλουσας σιγουριάς και αυτοπεποίθησης την κοπάνησε με φόρα! Μπουπ! Την κούνησε με επιμονή κανα δυο φορές μπρός πίσω και την απομάκρυνε! Απάνω στο πρωτότυπο!!!
Το πρωτότυπο της πολεοδομίας που έπρεπε να προσέξουν σαν τα μάτια τους είχε πια φαρδύ πλατύ και ευανάγνωστο το «Γνήσιο φωτοαντίγραφο». Περαστικά μας!
Και δεν εκδίδει καινούριο η πολεοδομία γιατί κι αυτό γνήσιο αντίγραφο θα είναι. Ούτε ξέρω κιόλας αν θα υπάρχει η πολεοδομία εκείνη, όχι στα επόμενα σαράντα χρόνια που διαρκεί η τακτοποίηση, αλλά στις επόμενες 40 ημέρες!
Πολύ λυπάμαι για ένα νέο ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων, και μάλιστα από εκείνους που τους εμπιστευόμαστε την ασφάλειά μας, να είναι τόσο ευθυνόφοβοι σε θέματα που δεν γνωρίζουν και να μην ακούν αυτόν που γνωρίζει και που τον πληρώνουν κιόλας!
Πολύ λυπάμαι για εκείνους που δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και σπεύδουν να κάνουν ένα γνήσιο φωτοαντίγραφο σε ένα χαρτί που πρέπει να φυλάξουν εκεί που δεν θα ξαναπέσει το φώς της ημέρας για καιρό…
Πολύ λυπάμαι γιατί μάθαμε να μας τα φέρνουν όλα έτοιμα. Πολύ λυπάμαι γιατί δεν υπάρχει παιδεία, δεν θα πάμε μπροστά…